गजल -४१ जिन्दगीको भोगाईमा, धेरै कुरा भोग्नु पर्यो ; चित्त कत्ति नबुझेर, यस्तो गजल लेख्नु पर्यो । (१) चर्को नारा दिनेहरु, ज्यान फाल्छन् पैसा माथी ; हेर कस्तो बिडम्बना, यस्तो दिन देख्नु पर्योय। (२) यसो गर्छु उसो गर्छु, बारंबार भन्ने गर्थ्यौ ; हिड्दा-हिड्दै बिच् बाटोमै, नारा किन फेर्नु पर्योय। (३) तिम्रो पछि लाग्नेहरु, परेका छन बिचल्लीमा; अनायासै के परेर , यस्तो विधी भाग्नु पर्यो्। (४) जस्ले जहाँ पैसा पायो, त्यही फस्ने भए पछी; अनाहकै मान्छे मार्दै , युध्द किन लड्नु पर्योा । (५) थरी- थरी मान्छेहरु भेटिदै छन मुकुन्डामा ; मुकुन्डोलाई उघारेर , अब चिन्ने गर्नु पर्यो । रचना : यज्ञ प्रसाद गिरि आनन्दबस्ती, ललितपुर