गजल १४० तिम्ले दे’को किताबले , रुने मलाई बनायो ; पिरतिमा हिसाबले , रुने मलाई बनायो । (१) आफु जस्तो ठानें मैले,भनें जस्तो गर्दै गए; तिम्रो बाग्ङो सुझावले, रुने मलाई बनायो । (२) अमुल्य यो मुटु मेरो, ब्यर्थै सुम्पे तिमीलाई ; तिम्रो मनको नकाबले, रुने मलाई बनायो । (३) म त सधै खोजी गर्थैं, गहिरो र चोखो माया; तिम्रोपनको तेजाबले , रुने मलाई बनायो। (४) किन हुन्थ्यो पिरतिमा, स्थिरता चाहे जस्तो? अवसरवादी स्वभावले , रुने मलाई बनायो । (५) दुनियामा क-कस्लाई विश्वास गर्न सकिन्छ र ? विचारको बहावले , रुने मलाई बनायो । रचना: यज्ञ प्रसाद गिरी हो चिन मिन्ह सिटी, भियतनाम