गजल १०५ मेरो आफ्नै जस्तो लाग्यो, भेटेदेखी तिमिलाई ; लुकाई राखें ह्रदयमा, देखेदेखी तिमिलाई । (१) कल्पनाले सजाएर , सपनामा रम्न थालें ; पुज्दै बसें पुज्य ठानी , चिनेंदेखि तिमीलाई (२) आँखा मेरा बिछाउथें, तिमी हिड्ने बाटोमाथी ; बेहोशीमा बाँच्ने गर्थें, सोचेदेखी तिमीलाई । (३) आफै हास्थें आफै रुन्थें, आफै चित्त बुझाउथें; मनै मन्मा मेरो आफ्नै, ठानेदेखि तिमीलाई । (४) तिमीलाई मात्र मागें, मन्दिरमा दैवसंग ; मुटुभित्रै राख्छु भन्थें, पाएदेखि तिमीलाई । (५) कति पानी बग्यो होला, कर्णालीमा आजसम्म; हरेक पल सम्झी राखें ,उहिलेदेखी तिमीलाई । रचना: यज्ञ प्रसाद गिरी आनन्दबस्ती, ललितपुर