सबै नै काला रै ,छन , देखिने सेताहरू ;
बिक्रिमा राखेका छन , स्वदेशका जेथाहरु ।
(1)
विकाश गर्छु भन्छन्, आफै डकैति गर्ने ;
निर्धक्क चोरी गर्छन्, दरबार क्रेताहरु ;
(2)
गुमाए ज्यान जसले , बेनाम छन अहिले ;
कर्मका चोर लम्पट , भा,छन विजेताहरु ।
(3)
जिवन बिलासि रोज्ने, कमनिस्ट नेता बने ;
कुन मुखले हो बोल्ने , स्वराश्ट्र बिक्रेताहरु ।
(4)
उपदेश बाड्दै हिड्ने, उखान बोल्दै हिँड्ने ;
कामको नाममा शुन्य, यो देशका नेताहरु ।

आफ्नै राजिखुसिले आफ्नै अस्तित्व भुल्नु हो बिहे ;
कुकुर र बिरालोलाई एउटै खोरमा हुल्नु हो बिहे ।
(1)
एक हैन सात -सात जन्मको साथको हवाला दिदै ;
पुर्व जन्मको ऋणको , पाई- पाई असुल्नु हो बिहे ।
(2)
अनौठो चलन चलाए हाम्रा बाबु बाजेहरुले पनि ;
बाजा गाजा सहित घरमा एटम बम हुल्नु हो बिहे ।
(3)
समयको परिबन्दले सम्झौता गरे के लाग्दो रै,छ ;
माइतिघर र पशुपति बीचको यात्री भै भुल्नु हो बिहे ।
(4)
वास्तविक प्रेम के हो कहिल्यै अर्थ बुझ्न नसक्दा;
जिवनभर तितो र मिठो स्वादमा झुल्नु हो बिहे ।
(5)
कहिले त सुखका दिन पनि फिर्ने छन सोच्दै ;
मात्र घाटै घाटाको ठेक्का , कबोल्नु हो बिहे ।

बैशाख 14 गते , 2076 साल

सम्बन्धको दुनियालाइ कि त आबाद नगर ;
आबाद भा,को हरियालि , त्यसै बर्बाद नगर ।
(1)
सक्छौ भने बिर्सि दिनु , विगतलाई पुरै ;
सपनामा पनि कहिल्यै , फेरी याद नगर ।
(2)
खेलौना त कहाँ हो र, दिल त मेरो हजुर ;
स्व-स्वार्थको कुतर्कले , ब्यर्थ विवाद नगर ।
(3)
भलाई अरुको गर्न , सक्दैनौ भने पनि तिमी ;
मुटु रेटी ज्युदै मार्ने , तुछ्य अपराध नगर ।
(4)
नचलाउ शब्दवाण ,मुटुभित्र च्वास्स गड्ने ;
सुनाउने नियत राखि , रुखो
सम्बाद नगर ।

जेठ 2 गते 2076 साल
बिरेन्द्रनगर , सुर्खेत

लाईक पनि आयो अनि कमेन्ट आयो ;
ह्र्दयभित्र लुकेको, सेन्टिमेन्ट आयो ।मसङ मेरो तक्दिर , यसरी किन तर्कि रहेछ ;
आउदैनौ तिमी , तिमितिरनै यो मन फर्खि रहेछ ।

(1)
सुकोमल कोपिला प्रेमको , फक्रन लागेको बेला ;
निर्दयि बन्दै समय , मन्द विष छर्कि रहेछ ।

(2)
हिसाब के गर्नु र हिजोको , आजको दिनमा ;
जिन्दगी दिन्-प्रतिदिन , निशब्द घर्कि रहेछ ।
(3)
नरुनु आसुको मूल्य पानिझै बनेको बेला ;
साउनको बादल उनमत्त भै , दर्कि रहेछ ।

(4)
बेकार छ नटोलाउ , अतित्त सम्झेर
ए ! मित्र ;
जिवनको अन्तिम यात्राले हामिलाइ पर्खि रहेछ ।




(1)
लागछ रहेछ बाकि अझै मनभित्र तरलता ;
त्यसैले मलाई सन्देश यो , अरजेन्ट आयो ।

(2) शेरहरु ज- जसलाई लच्छित थिए ;
उनिहरुको रेसपोन्स केही परसेन्ट आयो ।
(3)
दैवी प्रकोप पस्छ , सधैं गरिबको घरमा ;
धनीको घरमा त्रिपाल आयो, टेन्ट आयो ।
(4)
धेरै गाडीहरु गुडे धुलाम्मे सडक भरी ;
हेर्नुस यसरी देशमा , डेभलपमेन्ट आयो ।

आनन्दबस्ति ललितपुर
बैशाख 26, 2075 साल

मसङ मेरो तक्दिर , यसरी किन तर्कि रहेछ ;
आउदैनौ तिमी , तिमितिरनै यो मन फर्खि रहेछ ।

(1)
सुकोमल कोपिला प्रेमको , फक्रन लागेको बेला ;
निर्दयि बन्दै समय , मन्द विष छर्कि रहेछ ।

(2)
हिसाब के गर्नु र हिजोको , आजको दिनमा ;
जिन्दगी दिन्-प्रतिदिन , निशब्द घर्कि रहेछ ।
(3)
नरुनु आसुको मूल्य पानिझै बनेको बेला ;
साउनको बादल उनमत्त भै , दर्कि रहेछ ।

(4)
बेकार छ नटोलाउ , अतित्त सम्झेर
ए ! मित्र ;
जिवनको अन्तिम यात्राले हामिलाइ पर्खि रहेछ ।

नेताहरु खोक्ने धेरै भए ;
जनताहरु धोक्ने धेरै भए ।
(1)
अख्तियारी त दिनै नहुने ;
कुकुरझै टोक्ने धेरै भए ।
(2)
इमान्दार भनि छानि पठायो ;
रातारात बिक्ने धेरै भए ।
(3)
लुटमा मस्त छन नेतागण ;
कार्यकर्ता ढुक्ने धेरै भए ।
(4)
माफियाको लुट चारैतिर ;
कुट्नु पर्ने , भुक्ने धेरै भए ।

गजल

ऐजन ऐजनमा चली रहेछ देश, ब्यहोरा अनुरोध छ ;
पानी पँधेरो जस्तै भो विदेश , ब्यहोरा अनुरोध छ ।

(१)
हाहाकार छ चारैतिर सँरक्षकनै भक्षक भा,का छन ;
केही रहन्न कि जस्तो छ शेष, ब्यहोरा अनुरोध छ ।

(२)
एउटै बाटोमा लामबध्द सबै दलका , द्रब्य पिचासहरु ;
के स्थानिय तह, के सँध के प्रदेश, ब्यहोरा अनुरोध छ ।

(३)
लुट्छन् सिधा-साधा जनतालाई, पाए सरकारलाई पनि ;
यस्तो छ ठुला बडाहरूको बिजनेस , ब्यहोरा अनुरोध छ ।

(४)

दिक्क छु ज्यानमारा,लुटेरा र भस्ट्राचारिलाइ मान्नु पर्दा ;
यस्तै छ आम नेपालीको सन्देश, ब्यहोरा अनुरोध छ ।

आनन्दबस्ती , ललितपुर
बैशाख ४, २०७६ सा

मनै त हो , कसले कहाँ छुनछ, निमेशमै ;
सम्बन्ध चाहनाको बन्छ , बिग्रनछ निमेशमै ।
(1)
तत्व चाहनाका छन , परिवेशका गुलामझै ;
हिरा मोतिबाट काँचमा , झर्छ निमेशमै ।
(2)
सुगन्धित शीतल हवा , थियो
कुनै प्रहर ;
तातिएर अग्निझै हुन्कार भरछ निमेशमै ।
(3)
उस्तै हुँदा रहेनछन जिवनका हरेक पक्ष ;
उचाई खुसियालिको दुखमा खसछ निमेशमै ।
(4)
एउटै मुटु एउटै धडकनको नाता पनि हजुर ;
समयको परिवर्तनसगै टाडिनछ निमेषमै ।
बैशाख 23 सुर्खेत

नेता बिल्ला भिरेका छन ;
यीनै गिर्नु गिरेका छन ।
(1)
समाजसेवा गर्छु भन्छन ;
यिनले पिर्नु पिरेका छन ।
(2)
कुरा क्रन्तिकारी गर्थे ;
दुलोभित्र छिरेका छन ।
(3)
आफू सर्वहारा भन्थे ;
गरिबमारा बनेका छन ।
(4)
दुश्ट भ्रस्ट पातकी यी ;
अब खुल्न थालेका छन ।

बैशाख 22 गते 2076 साल
प्रदेश अस्पताल , सुर्खेत

सम्बन्धको दुनियालाइ कि त आबाद नगर ;
आबाद भा,को हरियालि , त्यसै बर्बाद नगर ।
(1)
सक्छौ भने बिर्सि दिनु , विगतलाई पुरै ;
सपनामा पनि कहिल्यै , फेरी याद नगर ।
(2)
खेलौना त कहाँ हो र, दिल त मेरो हजुर ;
स्व-स्वार्थको कुतर्कले , ब्यर्थ विवाद नगर ।
(3)
भलाई अरुको गर्न , सक्दैनौ भने पनि तिमी ;
मुटु रेटी ज्युदै मार्ने , तुछ्य अपराध नगर ।
(4)
नचलाउ शब्दवाण ,मुटुभित्र च्वास्स गड्ने ;
सुनाउने नियत राखि , रुखो
सम्बाद नगर ।

जेठ 2 गते 2076 साल
बिरेन्द्रनगर , सुर्खेत

हेर्ने दृध्टी सुन्दर भए , सारा सृष्टि सुन्दर लाग्छ ;
मनमा गहन श्रदा भए , पहरा ,नि मन्दिर लाग्छ ।
(1)
कस्तो लाग्छ किन सोध्नु ,घायल मुटु हुनेलाइ ;
कसैको त बोलि-बचन , मुटु छेड्ने झिर लाग्छ ।
(2)
छाति मेरो केलाएर पत्र्-पत्र , हेर्नु होला ;
मुटु कुल्चि जानेलाई , पछुतो
गम्भिर लाग्छ ।
(3)
मार -पिट , लुछा- चुडी यावत कुरा हेर्नु पर्दा;
भोलीको मेरो पुस्ताको, मनैदेखी पिर लागछ ।
(4)
कुनै बेला यस्तो थियो, सधैं तिमी सँगै हुन्थ्ये ;
झुक्किएर सम्झ्यौ भने , अब त तक्दिर लाग्छ ।

जेठ 6, 2076 साल
बिरेन्द्रनगर , सुर्खेत