गजल १२४ आफै भन्दा तिम्रो नाम्, मलाई प्यारो भा’छ; तिमी बिना धरोधर्म, बाँच्नै गाह्रो भा’छ । (१) तिमी हुनु यो सृष्टिमा, प्रिय मेरो लागी ; दुनियाको एउटै सत्य, ध्रुव तारो भा’छ । (२) कहाँ देखु, कहाँ भैंटु,कहाँ बोलुँ जस्तो ; भेट्नासाथ तिम्रो सामु, दिल खोलुँ ला’छ। (३) जबदेखि हामी बिच, दुरी बड्दै गयो ; किन होला मन मेरो, सधै उडि’राछ । (४) पानी सधै ओरालोमा, झर्ने गरे जस्तो; छेक-बार सबै तोडी, तिमीतिरै धा’छ । (५) हिजो भन्दा आज धेरै, आज भन्दा भोली; तिम्रो कारण यो मुटुको ब्यथा बड्दै गा’छ। यज्ञ प्रसाद गिरी आनन्दबस्ती, ललितपुर