गजल बुझ्नै गाह्रो भयो गाँठे, फोटो किन हराउँछ ; फोटो हराउँने ब्यक्ति, उफ्री-उफ्री कराउँछ । (१) कि भएको लुकाउँछ, नभएको देखाउँछ ; कि त आफू आफैदेखि भित्र-भित्रै डराउँछ। (२) सद्दे कान छँदा-छदै,कुद्नु कौवा पछि किन; मान्छे किन गुदी भन्दा, बोक्रा मन पराउँछ? (३) बुझ्नु पर्ने आफैलाई, तथा आफ्नै परिस्थिति; आँङ आफ्नै कन्याएर, धुलो किन उडाँउछ ? (४) हेपी आफ्नै संस्कृति, भुली मुल्य र मान्यता; हामीलाई यो सोचले ,कुन स्वर्गमा पुर्याउँछ ? रचना : यज्ञ प्रसाद गिरि आनन्दबस्ती, ललितपुर माघ १५, २०७० साल

गजल यो मन पनि अनौठो छ, भित्र-भित्रै रुदो रै’छ ; सम्झनामा बाँच्नु पनि, एउटा नशा हुदो रै’छ । (१) आफ्ना भन्नेहरुलेनै, पराईझै गरी बोल्दा ; बचनले’नि वाण बनि, मुटु भित्र छुदो रै’छ । (२) कुनै बेला सामिप्यको, मृगतृष्णा बोक्नेहरु ; टाढिएर जान लाग्दा, ह्रदय एक्लिदो रै’छ । (३) बन डडेको सबै देख्छन, मन डडेको देखिदैन; प्रेमको बिचित्र आगो, मनभित्र सल्किदो रै’छ। (४) किन सोध्छौ नबुझेझै,मेरो मनको हाल तिमी; मनको घाउ भित्र-भत्रै, जलेर बल्झिदो रै’छ। रचना : यज्ञ प्रसाद गिरि आनन्दबस्ती, ललितपुर माघ १२, २०७०साल

गजल कुनै बेला तिमीबाटै सलामीमा पनि परें; आज फेरी तिमीबाटै लिलामीमा पनि परें। (१) गल्ति मेरै नजिक भएँ, चरम स्वार्थीहरुसंग ; धोका खाएँ समयको सुनामीमा पनि परें । (२) बाँचिएछ तरबारको धारमाथी हिडे सरी; स्वाभिमान जोगाउँन हैरानीमा पनि परें। (३) कसैको त स्वभाव’नि छेपारोको रंग जस्तो ; कुनै बेला निलम्बन र बहालीमा पनि परें। (४) चंगा जस्तै चुडिएर समयको बहावले ; आफ्नै मुल्य मान्यताको मलामी पनि परें। रचना : यज्ञ प्रसाद गिरि आनन्दबस्ती, ललितपुर माघ ११, २०७० साल