गजल ७८ मनमा दुख भए पनि, हाँस्नै पर्योो काली ; जे भए’नि जस्तो भा’नी, बाँच्नै पर्यो; काली । (१) मन त भन्थ्यो तिमीलाई, राखुँ आफ्नै सामु ; समयको ईसारामा, नाच्नै पर्योल काली । (२) सपनामा तिमी हुन्छ्यौ, झझल्कोमा पनि ; तिम्लाई सोची बस्ने मेरो, बानी पर्योय काली । (३) घाँस-दाउरा मेला पात, जहाँ जाँदा पनि ; संगै भा’को सम्झनाले, गर्नु गर्योप काली । (४) घण्टौ बसी एकान्तमा, मनका कुरा गर्थ्यौ; बिछोडले मनमा पीर, पर्नु पर्योर काली । (५) सोच्दी हौलि तिम्लाई बिर्सी, र’माछु कि भनी ; मनको खुसी तिमीतिरै, बसाई सर्यो काली । रचना: यज्ञ प्रसाद गिरी आनन्दबस्ती, ललितपुर