गजल११९ एउटा गजल लेखेको छु, तिमीलाई सुनाउन ; साच्चै भन्दा भनुँ आफ्नै, मनलाई भुलाउन । (१) जता हिड्छु छरेका छन, बाटोभरी काँडाहरु; रगताम्मे नाग्ङा खुट्टा, हुनेलाई तुल्याउन । (२) बलेकै आगोको मान, के मुल्य छ खरानीको; अन्त्यमा पर्ने नै रै’छ, हार्नेलाई बिलाउन । (३) कसैले गर्वले फुल्दै, नबोलेर बसी दिंदा ; सारै गाह्रो हुँदो रै’छ, उसैलाई बोलाउन । (४) थाहा छैन सोच तिम्रो के कस्तो भो, आजभोली; म छु ब्यस्त उध्रिएको , मुटुलाई सिलाउन । (५) जीवन तिम्रो बगी रहोस,तिम्ले चाहे जसो गरी; माफ गर्नु सक्ने छैन, होमा हो त मिलाउन । यज्ञ प्रसाद गिरी आनन्दबस्ती, ललितपुर