जब - जब उजाडियो , सुन्दर शहर मेरो ;
परायीको चासो बड्यो, बुझ्न खवर मेरो ।
(1)
बिर्सि छोडी गएकाले , नसम्झेकै राम्रो ;
ब्यर्थै किन कोट्याउनु ,मनको कहर मेरो ।
(2)
किन कुनै दोबाटो मा , छुटे सहयात्री ;
दोषारोपण गर्ने कुनै , छैन ठहर मेरो ।
(3)
गन्तव्य नै छैन भने , निरस हुन्छ यात्रा ;
कुहिरोको काग भयो , हरेक प्रहर मेरो ।
(4)
झलमल्ल फुल्नु तिमी , लटरम्म फल्नु ;
तिमी फुले सधैं भरी , फूल्छ रहर मेरो ।

रचना: यज्ञ प्रसाद गिरी
आनन्दबस्ती , ललितपुर
मङसिर 8 , 2076 साल

कोही बोली बोली नथाक्ने , आफ्नै पारा छ ;
कोही एउटा शब्दै न फ्याक्ने , आफनै पारा छ ।
(1)
सबैले अरुकै कुरा काटेर , दिन काटेका छन ;
नेताहरु भस्त्राचारीनै चाट्ने ,आफनै पारा छ ।
(2)
राहुको भुमिकामा छन , देशका नेताहरु ;
बिनासित्ति विनाश डाक्ने, आफ्नै पारा छ ।
(3)
चोर , बलात्करी र भस्त्राचारीहरु छानी छानी ;
रास्त्रका प्रमुख पदहरुमा राख्ने , आफ्नै पारा छ ।
(4)
जो चोर उसकै ठूलो श्वर , सुनिने गरेकोे छ ;
अपराधीहरु नै ठुल्ठुलो पद ताक्ने आफ्नै पारा छ ।

रचना : यज्ञ प्रसाद गिरी
आनन्दबस्ती , ललितपुर
मङ्सिर 2, 2076 साल

सजिलै काट्नु छ भने ,धारिलो हथियार हुनु पर्छ ;
नाटक गर्न्,नि कुशक , कलाकार हुनु पर्छ ।

(1)
रातारात पैसा कमाउन पनि कहा सजिलो छ र?
नेतासग मित्रता र , कालो ब्यापार हुनु पर्छ ।

(2)
साधा जिवन , उच्च विचारमा बाच्न पनि गाह्रो छ ;
समझदार साथी र सन्तुलित , घरबार हुनु पर्छ ।

(3)
कुनै राष्ट्र को विकास , सजिलै कहा भएको छ र ?
राष्ट्रका अगुवाहरुको त्याग र उच्च , विचार हुनु पर्छ ।

(4)
किन फुट्दै छन पार्टी र लड्दै छन नेता आपसमा ?
त्यहा निश्चितनै द्रब्य प्राप्तिकै लागी, मारामार हुनु पर्छ ।

रचना: यज्ञ प्रसाद गिरी
आनन्दबस्ती , ललितपुर
मङ्सिर 3, 2076 साल

आज मैले बुझेको छु कमी जिन्दगीमा ;
कति बहुमूल्य भयौ , तिमी जिन्दगीमा ।
(1)
तिमी टाढा हुदाखेरी , पिरोलिने मन ;
कति नजिक बन्न पुग्यौ, हामी जिन्दगीमा ।
(2)
यस्तो लागछ साथ तिम्रो स्रोत आनन्दको ;
तिम्रो साथ सधैं लाग्ने , दामी जिन्दगीमा ।
(3)
बसन्तझै सधैं फुलोस यो सम्बन्ध हाम्रो ;
हुने छैन हाम्रो नाता बिरामी जिन्दगीमा ।
(4)
यो मित्रता , अघी बढोस ,
मेल ह्रदयको ;
स्नेहको नसा छामी , छामी जिन्दगीमा ।

रचना: यज्ञ प्रसाद गिरी
असोज 5 गते 2076 साल नगर
 1
सुर्खेत

अनाहकमा नेपलीको देश दुखेको छ ;
हिमाल ,पहाड, तराई त विशेष दुखेको छ ।
(1)
जात - जाती , ईतिहास र स्वाभिमान कतै ;
सदियौको सस्कृति, भाषा , भेष दुखेको छ ।
(2)
उद्धत लोभि नेताहरु. भस्त्राचार ठगी गर्न ;
यी देशको अंग अंग , परिवेश दुखेको छ ।
(3)
बनाईए जात, जाती बिभेदका वर्गहरु ;
यो देशको सौहार्द्रताको सन्देश दुखेको छ ।
(4)
दूषित भयो देश मेरो नारा अनि जुलुसले ;
सिद्धार्थको सिद्धान्त र उपदेश दुखेको छ ।

रचना: यज्ञ प्रसाद गिरी
आश्विन 1 गते 2076 साल
कोहलपुर , बाके

साँझ-बिहान, रात - दिन उदाश छ ;
हरेक प्रहार, छिन - छिन , उदाश छ ।
(1)
तिम्रो चाहनाको तुफान छ, दिलमा ;
यी जुनेली रात, यो गगन, उदाश छ ।
(2)
प्रकृति उदाश छ, यो बन उदाश छ ;
तन उदाश छ , यो वदन उदाश छ ।
(3)
आकाश उदाश छ , पवन उदाश छ ;
सम्झनाले वर्तमान उदाश छ ।
(4)
आतुर छ मन सामिप्यको, खोजीमा ;
तिम्रो पर्खाईमा ,यो मन उदाश छ ।

थियौ घनिस्ट मित्र, याद आयौ ;
रहेछौ मनभित्र , याद आयौ ।
(1)
सरल थियौ , उदार पनि थियौ ;
त्यसमा पनि पवित्र , याद आयौ ।
(2)
नजिक दिलको थियौ, बिरानो भयौ ;
देखायौ हरकत विचित्र , याद आयौ ।
(3)
आफै पस्यौ दिलमा र आफै हरायौ ;
बिझी रह्यौ भित्र भित्र , याद आयौ ।
(4)
माने आदर्श प्रेमको प्रतीक सधैं ;
देखियो बेग्लै चरित्र, याद आयौ ।

रचना: यज्ञ प्रसाद गिरी
कार्तिक 2 गते , 2076 साल
कोहलपुर , बाके

अचानकै आयौ तिमी, मुटुभित्र गड्यौ प्रिय ;
लौ भन त हासि हासि कस्तो जादु गर्यौ प्रिय ?
(1)
पहिलेदेखि चिने जस्तो,लाग्न थाल्यो भेटेपछि ;
पहिलैं पटक देखेँदेखी औधि मन पर्यौ प्रिय ।
(2)
अचानकै भेट भयो, निमेसमै घनिश्टता ;
आँखाबाट पस्यौ तिमी , मुटुभित्र झर्यौ प्रिय ।
(3)
शीतल भयो मन मेरो, बोली तिम्रो सुनेपछि ;
आनन्दमा डुबाउने , कस्तो बोली बोल्यौ प्रिय ।
(4)
परिवर्तन जिन्दगीमा, भयो तिम्रो आगमनले ;
जिन्दगीमा स्नेहको मिठो गोली, घोल्यौ प्रिय ।

रचना : यज्ञ प्रसाद गिरी
असोज 29 गते , 2076 साल
कोहलपुर , बाके

झरना भनौ की झरनाको, पानी भनौ ;
आँखा भनौ की आँखाको, नानी भनौ ।
(1)
मेरी आँखाबाट मादक तुफान बनी पस्यौ ;
सुन्दरता भनौ की तिम्रो जवानी भनौ ।
(2)
कस्तो सम्बोधन सुहाउला सोच्दै छु प्रिय ;
मायालु भनौ की मेरी प्यारी सानी भनौ ।
(3)
निर्मल मन सुन्दर तन विवेककी धनी ;
मन्दिरकी देवी या ह्र्दयकी रानी भनौ ।
(4)
तिमीबाट कब्जा गरिएको छ मेरो मुटु ;
संयोगले भो भनौ की , जानी जानी भनौ ।


रचना : यज्ञ प्रसाद गिरी
असोज 30 गते, 2076 साल
कोहलपुर , बाके

बिरामी हामी परेका छौ ,आफैबाट ;
सधैं दुख्ने गरेका छौ , आफै बाट ।
(1)
घमण्ड र स्वाभिमान एउटै ठानी ;
ह्र्दयबाट लडेका छौ, आफैबाट ।
(2)
झुठो अभिमानमा घायल बन्दै ;
जिन्दगीमा झरेका छौ आफैबाट ।
(3)
अनाहक चिन्ताले , पिरोलिएका छौ;
पल प्रतिपल गलेका छौ आफैबाट ।
(4)
जानि जानि गुमाउछौ अवसरहरु ;
मल्नु हात मलेका छौ, आफैबाट ।

रचना: यज्ञ प्रसाद गिरी
बिरेन्द्र नगर -1, सुर्खेत
आश्विन 22 गते , 2076 साल

यसरी भयो तिम्रो प्रवेश,जिन्दगिमा ;
बदलिदै गयो परिवेश , जिन्दगीमा।
(1)
मन भरी नै तिमी छौ, अब त प्रिय ;
कसरी बन्यौ विशेस, जीन्दगीमा ।
(2)
तिमी बसन्त बन्यौ, मनको उपवनमा ;
बाकी रहेन अब कुनै क्लेश, जिन्दगीमा ।
(3)
तिमी खुसियाली बनेर आयौ , प्रफुल्ल छु म ;
दियौ जिजिविशाको सन्देश, जिन्दगीमा ।
(4)
पुष्टि गर्यौ तिमीले मेरो बाच्नु को औचित्य ;
तिमी बन्यौ हरिद्वार र हृशिकेश , जिन्दगीमा ।

यज्ञ प्रसाद गिरी
आश्विन 10 गते 2076 साल
आनन्दबस्ती , ललितपुर

अचानक मध्यान्हमै रात भयो ;
निर्दोष मन मेरो आहात भयो ।
(1)
चिन्न सकिन, प्राथमिकता उसको ;
साथ दिन्छु भन्नेबाटै घात भयो ।
(2)
सफर रहेछ , हाम्रो दोबाटो सम्म ;
बाचा मात्र पिपलको पात भयो ।
(3)
सफर एउटै तर , लछ्य बेग्ला-बेग्लै ;
धुलोयुक्त बाटोमै बरसात भयो ।
(4)
बदली सकेछ समयको समीकरण ;
चारमा चार जोड्दा,नि सात भयो ।

रचना: यज्ञ प्रसाद गिरी
आश्विन 11 गते, 2076 साल
आनन्दवस्ती , ललितपुर

रात , साँझ, दिन र बिहान दुख्यो ;
उसको उपेक्षाले स्वाभिमान दुख्यो ।
(1)
नखेल्नु सम्बेदनशिल दिलमा हजुर ;
अतीत भक्कानियो, वर्तमान दुख्यो ।
(2)
गुनासो कसैसङ पनि कुनै छैन मेरो ;
तैपनि आज दिलको उडान दुख्यो ।
(3)
यात्रा मन्जुर छ ,गन्तव्यहिन नै सही ;
तर लामो यात्राको सुनसान दुख्यो ।
(4)
मेरो खुसिको स्वर्ग थियो हिजोसम्म;
आज तिमीले दिएको बरदान दुख्यो ।

यज्ञ प्रसाद गिरी
आनन्दबस्ती , ललितपुर
असोज 8 गते, 2076 साल

किन यसरी दर्कि रहेछ झरी प्रिय ;
धडकन धड्किनछ मनपरी प्रिय ।
(1)
तिम्रै तसबिर आँखा अगाडी मेरो ;
पिरोल्छ तिम्रै यादले घरी-घरी प्रिय ।
(2)
तिम्रै सुवाशले ब्याप्त छ मन मेरो ;
प्रेमको अनुभूति छ थरी थरी प्रिय ।
(3)
उन्मुक्त हासो गुन्जिनछ ह्रदयमा ;
उपस्थिति तिम्रै छ सधैभरी प्रिय ।
(4)
बसन्त मेरो जीवनको , तिमी बन्यौ ;
जिन्दगानि बनेको छ स्वर्गसरी प्रिय ।

रचना : यज्ञ प्रसाद गिरी
आनन्दबस्ती , ललितपुर
भाद्र 31, 2076 साल

गजल

सुन हैन फलाम , म जनता आम ;
पुज्छु सदैव काम , म जनता आम ।
(1)
उम्किन सक्ने छैनौ ,लुटेर मातृभूमि ;
कसि छोड्छु लगाम्, म जनता आम ।
(2)
गर्छौ कति नाटक , समाजसेवी बनी ;
दिदैन बटुल्न दाम, म जनता आम ।
(3)
घृणा मात्र गर्ने गर्छु ,तिमिलाइ म ;
सारै भयौ बदनाम, म जनता आम ।
(4)
बादरले नरिवलझै ,अधिकार पायौ ;
दिनेछु तातो डाम्,म जनता आम ।

बैशाख 29 , 2076 साल
वीरेन्द्र नगर , सुर्खेत

समयले चर्कायो , चर्केर हैरान भएँ ;
चाहनाले पर्खायो, पर्खेर हैरान भएँ ।
(1)
रूझेर निथ्रुक्क, म ओत खोज्दै,थे ;
सगरले दर्कायो , दर्केर हैरान भएँ ।
(2)
जमाउन खोजेको , दरिलो खुट्टा ;
समयले मर्कयो , मर्केर हैरान भएँ ।
(3)
बाधेर मनलाई , राख्न म चाहन्थे ;
डोरिले सुर्कायो , सुर्केर हैरान भएँ ।
(4)
आँखा मा बसेर, मनभित्र बिझेछ ;
कसैले फुर्कायो , फुर्केर हैरान भएँ ।

भाद्र 25गते , 2076 साल
आनन्दबस्ती , ललितपुर

भैगो माया नगर भो , छुस्स माया गर्ने भए ;
एक कदम अघि बढ्दै, फेरी पछि सर्ने भए।
(1)
म त माया गर्नु परे , खन्याई दिन्छु मुटुलाई ;
किन सगरमाथा छुने, अलि पछि झर्ने भए ।
(2)
जिवन गर्छु राजिनामा , पास गर्छु तिमिलाई ;
आजै बुझ यो जिन्दगी , यदि मन पर्ने भए ।
(3)
भन्नलाई सजिलो छ , माया गर्छु तिमिलाई ;
ह्र्दयमा लुकाउनु , साँच्चै माया गर्ने भए ।
(4)
माया गर्न अघि सर्नु , ठूलो मुटु राख्छौ भने ;
उसकैलागी जिउन र उसकैलागी मर्ने भए ।

भाद्र 21गते , 2076 साल
आनन्दबस्ती , ललितपुर

मलाई राजा जस्तो , आफुलाइ रानी बनायौ ;
मेरो मन मन्दिरलाई , राजधानी बनायौ ।
(1)
बसेको थिए दुनियाको नजरबाट टाढा ;
एकै नजरमा तिमीले , पानी पानी बनायौ ।
(2)
थाहा छैन भन्थ्यौ , माया पिरतीका कुराहरु ;
मलाई पागल तिमीले जानी जानी बनायौ ।
(3)
चैन छैन दिन रात , तिम्रै सोचाईमा हुन्छु ;
जलायौ तिम्रो प्रेममा, अनि खरानी बनायौ ।
(4)
न सहन सकिने , न भन्न मिल्ने यो ब्यथा ;
जिन्दगीलाई मिठो दुखाईको हैरानी बनायौ ।

भाद्र 21 गते , 2076 साल
आनन्दबस्ती , ललितपुर

तिमी भेटियौ अचानक , बिहानी जस्तो ;
सुख्खा रोटि खानेलाइ, बिरियानि जस्तो ।
(1)
काकाकुल बनेको रेगिस्तानको यात्री लाई ;
बन्यौ तिमी , झरनाको चिसो पानी जस्तो ।
(2)
सुनायौ तिमीले कहानी , तीतो अतितको;
लाग्यो मलाइ त्यो , आफ्नै कहानी जस्तो ।
(3)
कैयन जिवन घिस्री रहेछन, मात्र सम्झौतामा ;
भोग्दै जिवन फिकका फिकका र पानी जस्तो ।
(4)
पाउनु पर्छ बाच्न सबैले, एकबारको जुनी ;
पुरुष ले राजा र , महिलाले रानी जस्तो ।

रचना : यज्ञ प्रसाद गिरी
भदौ 8, 2076 साल
आनन्दबस्ती , ललितपुर

कोही छैन अरु, यो दिलमा तिमी नै तिमी छौ ;
डेरै सर बरु , यो दिलमा तिमी नै तिमी छौ ।
(1)
मेरो बसमा रहेन यो दिल , तिम्रै भयो प्रिय ।
गरु त म के गरु , यो दिलमा तिमी नै तिमी छौ ।
(2)
दिन रात , सपना बिपना, कल्पनामा तिमी छौ ;
म कसको भरमा परु , यो दिलमा तिमी नै तिमी छौ ।
(3)
तिमी बिना , पानी बिनाको माछो बनी सके ;
भन म बाचु की मरु , यो दिलमा तिमी नै तिमी छौ ।
(4)

के भो ? किन यसरी रिसा,को ?? मायालु;
न फोड , यो दिल छ शिशाको , मायालु ।
(1)
बहार छाउछ मनमा , तिमी हासी दिदा ;
यो मनले , बिन्ती बिसा, को , मायालु ।
(2)
कहाँ थियौ , दशकौ बिते छ , पर्खाइमा ;
भाग्यमा रहेछ र , भेटा,को मायालु ।
(3)
ह्र्दय यो , नशामा छ , तिम्रो मायाको ;
कहिल्यै , हुने छैन , यो अघा,को मायालु ।
(4)
तिमी , अमूल्य उपहार मेरो , यो जगमा ;
छैन, तिमिलाई कतै, मिसा,को मायालु ।

भाद्र 16 , 2076 साल
आनन्द बस्ती , ललितपुर

कुहिरोले ढाक्यो अचानक , चन्द्रागिरिमा ;
चाल बढ्यो मुटुको धकधक , चन्द्रागिरीमा ।
(1)
तिमी छौ म छु , अरु कोही छैन , एकान्त छ ;
दबाव भो , मायाको नशाको फरक , चन्द्रागिरिमा ।
(2)
जीवन यसरी नै बितिरहोस ,लाग्छ तिमीसँगै ;
मायामा नहोस कुनै रोक टोक , चन्द्रागिरिमा ।
(3)
स्वच्छ मन , स्वच्छ आकाश , स्वच्छ वातावरण ;
जस्तो बन्दै छ उन्मुक्तिको सडक , चन्द्रागिरिमा ।
(4)
मन भारी भयो , केबुल कारमा , फर्कंदै गर्दा ;
छुटे जस्तो स्वर्णिम पलको झलक, चद्रागिरिमा ।

भदौ 17 गते , 2076 साल

भ्रमण जुट्न गो यसपाली, चन्द्रगिरीको ;
मनमोहक छ हरियाली , चन्द्रागिरिको ।
(1)
छिन छिन मै घाम , छिन छिन मै बर्सात हुने ;
थप्छ मौसमले खुसियाली , चन्द्रागिरीको ।
(2)
घुम्टो बादलको कहिले , खुला चम्किलो मुहार ;
चन्चल नायिकाझै हाल , मतवाली चन्द्रागिरिको ।
(3)
कहिले हिउँले सेताम्मे , तपस्वीझै निश्चल ;
हुस्सु ,घाम पानीमा , बानी जाली छ चन्द्रागिरिको ।
(4)
निर्माणको नाममा घाइते, बन्दै छ वातावरण ;
अब आवश्यक भै सक्यो, रखवाली चन्द्रागिरिको ।

भदौ 18 , 2076 साल
आनन्द्बस्ती , ललितपुर

जब तिमी मुस्करायौ , प्रफुल्ल भो मन मेरो ;
मेरो आकाशमा उदायौ, धन्य भो जिवन मेरो ।

(1)
चिन्दै गए गहिरो , अझ गहिरो तिमिलाइ ;
डुब्दै गयो तिमीमा वजुद, झन झन मेरो ।
(2)
तिम्रो हेराइ मा कसक र जादु छ बोलीमा ;
उन्मादले बेसुर छ मनको उपवन मेरो ।
(3)
यसरी बिलाएछु म तिमीमा , खै के भनौ ;
तिमिलाइ मात्र देखाउछ, मनको दर्पन मेरो ।
(4)
यसरी रङीएछु म तिम्रो रङमा , के भनौ ;
लाग्छ, फेरी फर्कियो , जवानि र बचपन मेरो ।

रचना: यज्ञ प्रसाद गिरी
भदौ 8 गते, 2076 साल
आनन्द्बस्ती , ललितपुर

अतीत मेरो लाग्दो हो, कहानी जस्तो ;
आसु पनि त लाग्दो हो , पानी जस्तो ।
(1)
सङ्धर्स र बिछोडमै बितेको छ ,जिवन ;
कहा भयो र जवानी पनि जवानी जस्तो ।
(2)
म त्यहीं छु अझै , जहा तिमीले छोडेर गयौ ;
सहयात्रा पनि त भैदियो , हैरानि जस्तो ।
(3)
आयु बढ्दै छ अनि घट्दै छ अवधि जिवनको ;
आखिर जिन्दगी पनि रहेछ खरानि जस्तो ।
(4)
हम्मे हम्मे हुन्छ अस्तित्त्व रक्षा गर्न जिवनको ;
जब चल्छ समयको कुचक्र , मदानी जस्तो ।

रचना : यज्ञ प्रसाद गिरी
भदौ 8 गते , 2076 साल
आनन्द बस्ती , ललितपुर

के भनेर बोलाउनु , कान्छु तिमिलाइ ?
प्रियसी र देवी जस्तो , मान्छु तिमिलाई ।
(1
तिम्रो ठाउ अति उच्च , मेरो दुनियामा ;
मेरो मनको हरियाली , ठान्छु तिमी लाई ।
(2)
टाढा राख्न तिमिलाई , यो दुनिया देखी ;
मेरो आफ्नै दुनियामा , तान्छु तिमिलाई ।
(3)
हिजोसम्म खाली थियो , मेरो मनको ठाउ ;
ह्र्दयमा ठाउ दिन , लान्छु तिमिलाइ ।
(4)
चाहनाको आकर्षणले, पिरोलियो मुटु ;
पिरतिको झटारोले, हान्छु तिमिलाइ ।

भाद्र 14 , 2076 साल
आनन्दबस्ती , ललितपुर

मानेर दिलकी देवी तिम्रो , पुजा म गर्छु , सुनन ;
फिदा म तिम्रो प्रेममा , म त तिमीमै मर्छु , सुनन ।
(1)
तिमी भेटियौ सौभाग्यले ,जिवनको यस मोडमा ;
अब तिमीसँगसँगै म अगाडी बड्छु, सुनन ।
(2)
तिमिलाई पाए निष्कपट , यस मतलबी दुनियामा ;
तिमिसँगै मायाको शिखर , म,नि चड्छु , सुनन ।
(3)
मेरो प्रेमको गहिराई यदि , बुझिनौ भने तिमीले ;
फुलको कोपिला झै ओइलाएर झर्छु , सुनन ।
(4)
तिमी मेरो दिलको सारै नजिक, यसरी बन्यौ ;
दिन रात , हरेक पल , म तिमितिरै, सर्छु सुनन ।

रचना: यज्ञ प्रसाद गिरी
भदौ 8 गते , 2076 साल
आनन्दबस्ती , ललितपुर

घोलेर पिउने गरेकोे छु तनाव , रक्सीमा ;
चमत्कारपुर्ण शक्ति छ जनाव , रक्सीमा ।
(1)
पोखरीको पानी झै जब बन्छ जिन्दगानी ;
मनले खोजी गर्छ तिव्र वहाव, रक्सीमा ।
(2)
जति नै बदनाम गर , रक्सी आखिर रक्सी हो ;
चुम्बक झै हून्छ अनौठो , खिचाव रक्सीमा ।
(3)
सारा बन्धन तोडेर , जिवन स्वतन्त्र बनाउछ ;
बिलाएर जाने छ सब बदलाव, रक्सीमा ।
(4)
जिवन जब त्रस्त , पस्त र ग्रस्त बन्द्छ ;
पिउनुस मिलाएर अंग्रेजी शराब , रक्सीमा ।

रचना : यज्ञ प्रसाद गिरी
वीरेन्द्र नगर - 1, सुर्खेत
श्रावण 15 गते , 2076 साल

स्वस्थ्य तन , पवित्र सोच , खुलस्त मन,तिम्रो ;
स्नेह र भावयुक्त सुन्दर नयन , तिम्रो ।
(1)
उच - निच , छलछामदेखी कोशौ- कोश टाढा ;
त्यसमा पनि ह्रदय, झन कञ्चन , तिम्रो ।
(2)
हिमाली झरनाझै , पवित्र जिवन शैली ;
हास परिहासले झलमल्ल , बदन् तिम्रो ।
(3)
के उपमा दिउ घर्तीको , सुन्दर फूललाई ;
केश रासीसङ खेल्ने , मन्द पवन तिम्रो ।
(4)
आँखाबाट सुस्त पसि , मुटु कब्जा गर्ने ।
मानवताले ओतप्रोत बजुद महान , तिम्रो ।

रचना : यज्ञ प्रसाद गिरी
श्रावन 17 , 2076 साल
आनन्दद्बस्ति , ललितपुर

कोही हुनेछ यति छिटो दिलको नजिक , के जानु ;
साथि हुनेछ , प्यारो, पवित्र र निर्भिक , के जानु ।
(1)
सफर निन्दगीको निरस थियो हमसफर बिना ;
निमेशमै यो जिन्दगी हुनेछ रसिक , के जानु ।
(2)
खल्लो लाग्न थाल्यो हरेक पल अब उ बिना;
यस्तो हून्छ किन , प्रभाव कसको छ अधिक , के जानु ।
(3)
लाग्छ जिन्दगानी हरियाली भएको छ चारैतिर ;
शुरुवात हो खुसीको या खुसीको पिक , के जानु ।
(4)
कोल्टो फेर्दै छ जिन्दगी , नशामा छन हमसफर ;
गन्तव्य के ? कुन ठीक कुन बेठिक ? के जानु ।

रचना : यज्ञ प्रसाद गिरी
भदौ 6 गते , 2076 साल
आनन्दबस्ती , ललितपुर

परे रंग फेर्दा रै,छन , चिप्लो, मिठो बोल्नेहरु ;
आधा मुटु गोप्य राखि, आधा मुटु
खोल्नेहरु ।
(1)
कठिन बाटो हिँड्नु पर्दा , खुट्टा पनि कमाउछन ;
अन्दाजमा हमसफरको बित्था भाउ मोल्नेहरु ।
(2)
जिन्दगीको सफर जब , रेगिस्थानि बन्न थाल्छ ;
बाटो मोड्दै हिँड्न थाल्छन , ओठे माया गर्नेहरु ।
(3)
तिम्रैलागी मर्छु बाच्छु , भन्नेहरू पनि हजुर ;
बन्न पुग्छन जिन्दगीमा , नया खाता खोल्नेहरु ।
(4)
गुनासोको ठाउ छैन , चाहनाको दुनियामा ;
सधैं - सधैं सुखी रहुन , ह्रदयमा बल्ने हरु ।

जेठ 19 गते 2076 साल
बिरेन्द्रनगर , सुर्खेत

ढुङ्गा लाई दैव मानि , ढोग्नै छोडी दिउँ ;
अब यस्तो लाग्छ गजल, लेख्नै छोडी दिउ ।
(1)
उहिल्यै देखी जसको तस्बिर , मनमा बसेको छ ;
कसोगरी यी आँखाले , देख्नै छोडी दिउ ।
(2)
कसैगरी नलागे,सि , गन्तव्यको टुङ्गो ;
लाग्छ पाईला घिसारेर , हिडनै छोडि दिउ ।
(3)
जुन बाटोले पुर्याउदैन , तिम्रो घरको आगन ;
त्यतातिर किन हेर्नु , हेर्नै छोडी दिउ ।
(4)
मरुभूमि बनी सक्यो , आफ्नो जिन्दगानि ;
शितको थोपा जस्तो नाता, जोड्नै छोडी दिउ ।

चर्क्यौ,फुट्यौ र दरार भयौ;
दिल चोरेर, फरार भयौ ।
(1)
स्थायी स्थान दिएको थिए ;
आफ्नै खुसिले करार भयौ ।
(2)
सियो ठानेको थिए मैले त ;
छुरी बन्यौ , तरवार भयौ ।
(3)
जिवनको सन्जिवनि ठाने ;
तिमी त आफै बिमार भयौ ।
(4)
ठान्थे अलौकिक तिमिलाई ;
मात्र जिवनको बिस्तार भयौ ।

यज्ञ प्रसाद गिरी
जेठ 21, 2076 साल
बिरेन्द्रनगर , सुर्खेत

जे गर्दा,नि उसको मनमा बस्नै सकिएन ;
मुल ढोका खोली भित्र , पस्नै सकिएन ।
(1)
भन्ने गर्थि तिमिलाई , दिल दिएकी छु ;
कतिवटा दिल रै,छन्, बुझनै सकिएन ।
(2)
आजभोलि देखिदै छ , पराईको पारा ;
यस्तो पनि होला भनि , सोच्नै सकिएन ।
(3)
के के कुरा लुक्दो रै,छ , चिप्लो बोली भित्र ;
भन्ने कुरा पुर्वानुमान , गर्नै सकिएन ।
(4)
स्वभावको खेल हो की ? खेल समयको ;
छुट्याउन कुनै कसि ,कस्नै सकिएन ।

जेठ 32 गते, 2076 साल
बिरेन्द्रनगर्-1, सुर्खेत

कसैको शरिरमा किमति सारी छ आज ;
कसैको मुहारमा फुलेको दारी छ आज ।
(1)
कोही आफ्नो दिल लुटाएर कङ्गाल छ ;
उ दिल बेच्न सिपालु ब्यापारी छ आज ।
(2)
कर्मको खेल हो जिन्दगानि , बाच्नै पर्छ ।
सहयात्री नदीको वारी -पारि छ आज ।
(3)
पस्यो जिवनमा , समयको आधि -वेहरी ;
मरुभुमिको यात्राको , तयारी छ आज ।
(4)
साझा गन्तव्य छ हाम्रो , भन्ने गर्थौ तिमी ;
गन्तब्य बिहिन सफर , जारी छ आज ।

जेठ 23 गते 2076 साल
आनन्दबस्ति , ललितपुर

छिनमै यहाको मौसम , बदलिन्छ
याद राख्नुस ;
मौसमझै बानिले,नि , दुख दिन्छ याद राख्नुस ।
(1)
सुखमा असन्ख्य साथि , गनेर साध्य छैन ;
आपत बिपतमा साथि , चिनिन्छ याद राख्नुस ।
(2)
सारै नजिकको ठानि , मनपेट दिन्छौ हामी ;
उही विरोधी ठूलो , भै दिन्छ याद राख्नुस ।
(3)
सर्वस्व आफ्नो दिन्छौ, विश्वासले जितेर ;
विश्वासमा पहिरो , गैदिन्छ याद राख्मुस । (४.)
तिमी बिना यो जगमा , सक्दैन बाच्न भन्ने ;
खवर बिनै बिरनो , भै दिन्छ याद राख्नुस ।

जेठ 22 गते, 2076 साल
आनन्दबस्ति, ललितपुर

सबै नै काला रै ,छन , देखिने सेताहरू ;
बिक्रिमा राखेका छन , स्वदेशका जेथाहरु ।
(1)
विकाश गर्छु भन्छन्, आफै डकैति गर्ने ;
निर्धक्क चोरी गर्छन्, दरबार क्रेताहरु ;
(2)
गुमाए ज्यान जसले , बेनाम छन अहिले ;
कर्मका चोर लम्पट , भा,छन विजेताहरु ।
(3)
जिवन बिलासि रोज्ने, कमनिस्ट नेता बने ;
कुन मुखले हो बोल्ने , स्वराश्ट्र बिक्रेताहरु ।
(4)
उपदेश बाड्दै हिड्ने, उखान बोल्दै हिँड्ने ;
कामको नाममा शुन्य, यो देशका नेताहरु ।

आफ्नै राजिखुसिले आफ्नै अस्तित्व भुल्नु हो बिहे ;
कुकुर र बिरालोलाई एउटै खोरमा हुल्नु हो बिहे ।
(1)
एक हैन सात -सात जन्मको साथको हवाला दिदै ;
पुर्व जन्मको ऋणको , पाई- पाई असुल्नु हो बिहे ।
(2)
अनौठो चलन चलाए हाम्रा बाबु बाजेहरुले पनि ;
बाजा गाजा सहित घरमा एटम बम हुल्नु हो बिहे ।
(3)
समयको परिबन्दले सम्झौता गरे के लाग्दो रै,छ ;
माइतिघर र पशुपति बीचको यात्री भै भुल्नु हो बिहे ।
(4)
वास्तविक प्रेम के हो कहिल्यै अर्थ बुझ्न नसक्दा;
जिवनभर तितो र मिठो स्वादमा झुल्नु हो बिहे ।
(5)
कहिले त सुखका दिन पनि फिर्ने छन सोच्दै ;
मात्र घाटै घाटाको ठेक्का , कबोल्नु हो बिहे ।

बैशाख 14 गते , 2076 साल

सम्बन्धको दुनियालाइ कि त आबाद नगर ;
आबाद भा,को हरियालि , त्यसै बर्बाद नगर ।
(1)
सक्छौ भने बिर्सि दिनु , विगतलाई पुरै ;
सपनामा पनि कहिल्यै , फेरी याद नगर ।
(2)
खेलौना त कहाँ हो र, दिल त मेरो हजुर ;
स्व-स्वार्थको कुतर्कले , ब्यर्थ विवाद नगर ।
(3)
भलाई अरुको गर्न , सक्दैनौ भने पनि तिमी ;
मुटु रेटी ज्युदै मार्ने , तुछ्य अपराध नगर ।
(4)
नचलाउ शब्दवाण ,मुटुभित्र च्वास्स गड्ने ;
सुनाउने नियत राखि , रुखो
सम्बाद नगर ।

जेठ 2 गते 2076 साल
बिरेन्द्रनगर , सुर्खेत

लाईक पनि आयो अनि कमेन्ट आयो ;
ह्र्दयभित्र लुकेको, सेन्टिमेन्ट आयो ।मसङ मेरो तक्दिर , यसरी किन तर्कि रहेछ ;
आउदैनौ तिमी , तिमितिरनै यो मन फर्खि रहेछ ।

(1)
सुकोमल कोपिला प्रेमको , फक्रन लागेको बेला ;
निर्दयि बन्दै समय , मन्द विष छर्कि रहेछ ।

(2)
हिसाब के गर्नु र हिजोको , आजको दिनमा ;
जिन्दगी दिन्-प्रतिदिन , निशब्द घर्कि रहेछ ।
(3)
नरुनु आसुको मूल्य पानिझै बनेको बेला ;
साउनको बादल उनमत्त भै , दर्कि रहेछ ।

(4)
बेकार छ नटोलाउ , अतित्त सम्झेर
ए ! मित्र ;
जिवनको अन्तिम यात्राले हामिलाइ पर्खि रहेछ ।




(1)
लागछ रहेछ बाकि अझै मनभित्र तरलता ;
त्यसैले मलाई सन्देश यो , अरजेन्ट आयो ।

(2) शेरहरु ज- जसलाई लच्छित थिए ;
उनिहरुको रेसपोन्स केही परसेन्ट आयो ।
(3)
दैवी प्रकोप पस्छ , सधैं गरिबको घरमा ;
धनीको घरमा त्रिपाल आयो, टेन्ट आयो ।
(4)
धेरै गाडीहरु गुडे धुलाम्मे सडक भरी ;
हेर्नुस यसरी देशमा , डेभलपमेन्ट आयो ।

आनन्दबस्ति ललितपुर
बैशाख 26, 2075 साल

मसङ मेरो तक्दिर , यसरी किन तर्कि रहेछ ;
आउदैनौ तिमी , तिमितिरनै यो मन फर्खि रहेछ ।

(1)
सुकोमल कोपिला प्रेमको , फक्रन लागेको बेला ;
निर्दयि बन्दै समय , मन्द विष छर्कि रहेछ ।

(2)
हिसाब के गर्नु र हिजोको , आजको दिनमा ;
जिन्दगी दिन्-प्रतिदिन , निशब्द घर्कि रहेछ ।
(3)
नरुनु आसुको मूल्य पानिझै बनेको बेला ;
साउनको बादल उनमत्त भै , दर्कि रहेछ ।

(4)
बेकार छ नटोलाउ , अतित्त सम्झेर
ए ! मित्र ;
जिवनको अन्तिम यात्राले हामिलाइ पर्खि रहेछ ।

नेताहरु खोक्ने धेरै भए ;
जनताहरु धोक्ने धेरै भए ।
(1)
अख्तियारी त दिनै नहुने ;
कुकुरझै टोक्ने धेरै भए ।
(2)
इमान्दार भनि छानि पठायो ;
रातारात बिक्ने धेरै भए ।
(3)
लुटमा मस्त छन नेतागण ;
कार्यकर्ता ढुक्ने धेरै भए ।
(4)
माफियाको लुट चारैतिर ;
कुट्नु पर्ने , भुक्ने धेरै भए ।

गजल

ऐजन ऐजनमा चली रहेछ देश, ब्यहोरा अनुरोध छ ;
पानी पँधेरो जस्तै भो विदेश , ब्यहोरा अनुरोध छ ।

(१)
हाहाकार छ चारैतिर सँरक्षकनै भक्षक भा,का छन ;
केही रहन्न कि जस्तो छ शेष, ब्यहोरा अनुरोध छ ।

(२)
एउटै बाटोमा लामबध्द सबै दलका , द्रब्य पिचासहरु ;
के स्थानिय तह, के सँध के प्रदेश, ब्यहोरा अनुरोध छ ।

(३)
लुट्छन् सिधा-साधा जनतालाई, पाए सरकारलाई पनि ;
यस्तो छ ठुला बडाहरूको बिजनेस , ब्यहोरा अनुरोध छ ।

(४)

दिक्क छु ज्यानमारा,लुटेरा र भस्ट्राचारिलाइ मान्नु पर्दा ;
यस्तै छ आम नेपालीको सन्देश, ब्यहोरा अनुरोध छ ।

आनन्दबस्ती , ललितपुर
बैशाख ४, २०७६ सा

मनै त हो , कसले कहाँ छुनछ, निमेशमै ;
सम्बन्ध चाहनाको बन्छ , बिग्रनछ निमेशमै ।
(1)
तत्व चाहनाका छन , परिवेशका गुलामझै ;
हिरा मोतिबाट काँचमा , झर्छ निमेशमै ।
(2)
सुगन्धित शीतल हवा , थियो
कुनै प्रहर ;
तातिएर अग्निझै हुन्कार भरछ निमेशमै ।
(3)
उस्तै हुँदा रहेनछन जिवनका हरेक पक्ष ;
उचाई खुसियालिको दुखमा खसछ निमेशमै ।
(4)
एउटै मुटु एउटै धडकनको नाता पनि हजुर ;
समयको परिवर्तनसगै टाडिनछ निमेषमै ।
बैशाख 23 सुर्खेत

नेता बिल्ला भिरेका छन ;
यीनै गिर्नु गिरेका छन ।
(1)
समाजसेवा गर्छु भन्छन ;
यिनले पिर्नु पिरेका छन ।
(2)
कुरा क्रन्तिकारी गर्थे ;
दुलोभित्र छिरेका छन ।
(3)
आफू सर्वहारा भन्थे ;
गरिबमारा बनेका छन ।
(4)
दुश्ट भ्रस्ट पातकी यी ;
अब खुल्न थालेका छन ।

बैशाख 22 गते 2076 साल
प्रदेश अस्पताल , सुर्खेत

सम्बन्धको दुनियालाइ कि त आबाद नगर ;
आबाद भा,को हरियालि , त्यसै बर्बाद नगर ।
(1)
सक्छौ भने बिर्सि दिनु , विगतलाई पुरै ;
सपनामा पनि कहिल्यै , फेरी याद नगर ।
(2)
खेलौना त कहाँ हो र, दिल त मेरो हजुर ;
स्व-स्वार्थको कुतर्कले , ब्यर्थ विवाद नगर ।
(3)
भलाई अरुको गर्न , सक्दैनौ भने पनि तिमी ;
मुटु रेटी ज्युदै मार्ने , तुछ्य अपराध नगर ।
(4)
नचलाउ शब्दवाण ,मुटुभित्र च्वास्स गड्ने ;
सुनाउने नियत राखि , रुखो
सम्बाद नगर ।

जेठ 2 गते 2076 साल
बिरेन्द्रनगर , सुर्खेत

हेर्ने दृध्टी सुन्दर भए , सारा सृष्टि सुन्दर लाग्छ ;
मनमा गहन श्रदा भए , पहरा ,नि मन्दिर लाग्छ ।
(1)
कस्तो लाग्छ किन सोध्नु ,घायल मुटु हुनेलाइ ;
कसैको त बोलि-बचन , मुटु छेड्ने झिर लाग्छ ।
(2)
छाति मेरो केलाएर पत्र्-पत्र , हेर्नु होला ;
मुटु कुल्चि जानेलाई , पछुतो
गम्भिर लाग्छ ।
(3)
मार -पिट , लुछा- चुडी यावत कुरा हेर्नु पर्दा;
भोलीको मेरो पुस्ताको, मनैदेखी पिर लागछ ।
(4)
कुनै बेला यस्तो थियो, सधैं तिमी सँगै हुन्थ्ये ;
झुक्किएर सम्झ्यौ भने , अब त तक्दिर लाग्छ ।

जेठ 6, 2076 साल
बिरेन्द्रनगर , सुर्खेत

गजल

 ऐजन ऐजनमा चली रहेछ यो  देश, ब्यहोरा अनुरोध छ ;

पानी पँधेरो जस्तो  भयो  बिदेश , ब्यहोरा अनुरोध छ ।

(१)

हाहाकार  छ चारैतिर सँरक्षकनै भक्षक भएका छन  ;

केही रहदैन कि जस्तो छ शेष,  ब्यहोरा अनुरोध छ ।

(२)

एउटै बाटोमा छन लामबध्द सबै दलका  , द्रब्य  पिचासहरु ;

अछुतो छैन स्थानियतह, सँध र प्रदेश, ब्यहोरा अनुरोध छ ।

(३)

लुट्चन   सिधा-साधा जनताहरुलाई,  पाए सरकारलाई पनि ;

यस्तो छ नेता र ठुला बडाको बिजनेस , ब्यहोरा अनुरोध छ ।

(४)

दिक्क लाग्छ ज्यानमारा,लुटेरा र  भस्ट्राचारिलाइ मान्नु पर्दा ;

यस्तो छ आम नेपाली जनताको सन्देश,  ब्यहोरा अनुरोध छ ।

आनन्दबस्ती , ललितपुर

बैशाख ४, २०७६ साल

घोडा त छ सरकारसँग गतिलो लगाम छैन;
भन्नुस त कुन बाटोको दोबाटोमा जाम छैन ।
(१)
नियम र विनियम छन कार्यान्वयन छदै छैन ;
जिम्मेवारी तोकिएको हाकिमकै काम छैन।
(२)
लट्टै लट्टा कपाल भो , भष्ट्राचारको फोहरले ;
सफा गर्ने  अख्तियारी दिएको  हजाम छैन ।
(३)
तै चुप, मै चुप आपसमा मिलाउन सके भने ;
भरपर्दो नेताजीको विश्वासिलो नाम छैन ।
(४)
अन्याय र  अँध्यारोले ढाकेको छ देश सारा ;
अँध्यारोलाई चिर्न सक्ने उदाँउदो घाम छैन ।

मनबाट आ,को कुरा रोक्न मन पर्दैन ;
हुदै न,भाको कुरा , खोक्न मन पर्दैन ।
(१)
दल होस या ब्यक्ति कुनै , बिक्दै गएपछी ;
दुर्गन्धित कुहेको सिनो ,बोक्न मन पर्दैन ।
(२)
अरब- अरब कुम्ल्यर समाज बादी बन्नेले;
हिजोआज पढा,को पाठ, घोक्न मन पर्दैन ।
(३)
सुबिधाको कसौटीमा राखी हेरि सकेपछी;
बारम्बार मानिसलाई जोख्न मन पर्दैन ।
(४)
टाढैबाट नमस्ते छ उखाने र बखानेलाई ;
बिषधारी कृतध्नलाई , पोस्न मन पर्दैन ।

था,छैन कहिले परिणाम आउछ ?
काम भन्दा पहिले उखान आउछ ।
(१)
सुन्नै पाईदैन विशेषज्ञहरुको विवेचना ;
एकाएक लाउकेहरुको उखान आउछ ।
(२)
भाषण र आसनमा अलझेको छ नेतृत्व ;
न मेट्रि आउछ न जलयान आउछ ।
(३)
एक पटक गुमेपछी असम्भव छ फर्किन ;
न ज्यान आउछ न स्वाभिमान आउछ ।
(४)
शैतानहरुको बथानलाई मास्न सक्नु पर्छ ;
फेरि नेपालिको शान र स्वाभीमान आउछ ।

राम सिता रामायण  र हनुमानका कुरा ;

पत्याउदै हामी बाँच्छौ अनमानका कुरा ।

(१)

यस्तो गर्छु, त्यसतो गर्छु भन्ने किन गर्छौ ?

हामिले,नि बुझेका छौ बेईमानका कुरा ।

(२)

निति तिम्रो हात थाप्ने सधै अरु सँग ;

कुन मुख गर्छौ तिमि स्वाभिमानका कुरा?

(३)

सुन्दा सुन्दा अति भयो कान पाकि सके ;

सधै सधै  हावा  गफ  र उखानका कुरा ।

(४)

समस्या नै समस्या छन हाम्रो चारैतिर ;

कहिले काँहि सोच्ने गर निदानका कुरा ।

हात्तिबन , चैत्र २२, २०७५ 

गजल उत्तेजना हराउँछ, सबै कुरा बुझेपछी ; कोहि किन कराउछ ? सबै कुरा बुझेपछी । (१) हिजो जे जे गरे पनि, आज उस्को बेगलै भाछ ; आफैसङग डराउछ, सबै कुरा बुझे पछी । (२) माटोभित्र बिलाउँदा, सारै सुन्दर देह पनि ; लोभ मोह हराउँछ, सबै कुरा बुझै पछी । (३) सतही छ रुप यौवन, ओईलाउने निमेषमै; मनलई मन पराउछ, सबै कुरा बुझेपछी । (४) हिजोसम्म नाश्तिक भै बाँच्ने मानिसहरु पनि; कृश्ण कृश्ण कराउछ, सबै कुरा बुझे पछी । यज्ञ प्रसाद गिरि आनन्द बस्ती , ललितपुर

कसैको बिदाई र स्वागत, मलाई के काम; निश्प्राण सँसारी दौलत, मलाई के काम। (१) तिमि छेनौ दुनिया उज्यालो छैन मेरो ; सुनौलो मौसम र फुर्सत, मलाई के काम । (२) आफैलाई ढाटेर बाच्ने कोशिश गरिन मैले ; मृत्युमा मनाईने उत्सव, मलाई के काम । (३) मुल प्रवाहबाट छुट्टीएर ,बाँच्नुको विकल्प पनि होलान मधुमेहको रोगि म गुलियो सर्बत, मलाई के काम । (४) चाहन्थे म सिङो जिन्दगी बाँच्न परिपुर्ण प्रेमले ; सिमित तोकिएको प्रेमको प्रतिशत मलाई के काम ।

गजल तिमी र तिम्रो सुन्दर वदन सम्झै ; पवित्र उज्यालो तिम्रो मन सम्झै । (१) जहिले-जहिले सुन्दर विगत सम्झै ; चाँदनी रातको स्निग्ध गगन सम्झै । (२) पवित्र सोचले बाँच्ने आदर्श तिम्रो ; जब-जब सम्झै झन-झन सम्झै । (३) प्रश्न जब उठ्यो हाम्रो सम्बन्धको ; मेरो मुटुभित्रको स्पन्दन सम्झै । (४) किन उदाश रहन्छ मन भनी खोज्दा ; मुटुभित्रको कसाव गहन सम्झै । आनन्दबस्ती , ललितपुर २०७५-११-२३

गजल आडम्बरी यो दुनिया , मलाई चाहिदैन; शान्त्वना र ओठे - माया, मलाई चाहिदैन । (1) सम्पतिको सुखशयल , बङला र गाडी ; दुई दिनको घाम छाया , मलाई चाहिदैन । (2) अवसरबादी हुने गर्छन चिप्लो घस्ने प्राय ; स्तुतिका हरप नया , मलाई चाहिदैन । (3) भित्रैदेखी उर्लिएको चाहनाको साटो ; भिख जस्तो तुच्छ दया , मलाई चाहिदैन । (4) मनमा के छ साँचो कुरा , प्रस्टै भनि दिनु ; अघि पछि दायाँ बायाँ, मलाई चाहिदैन । रचना: यज्ञ प्रसाद गिरी आननदबस्ती , ललितपुर मन्सिर : 14 गते 2075 साल

गजल सधैं लथालिङे भयो ताल जिम्दगीको ; यस्तै भयो साथीहरु, हाल जिन्दगीको । (1) सधैं सधैं खेर गयो , मेहनतको धन ; खुट्याउनै गाह्रो पर्यो प्वाल,जीन्दगीको । (2) मन थियो हेरी राखौ, बैभव प्रकृतिको ; विधाताले राखनै बिर्स्यो झ्याल जिन्दगीको । (3) बोक्रा मात्र भोगिएछ, बाँच्ने सिलसिलामा ; कुन्नि कहाँ हराएछ , माल जिन्दगीको । (4) आवरणमा देखेको छु , समाज सेवीहरु ; सधैं भोका काढी राख्ने , र्याल जिन्दगीको । रचना: यज्ञ प्रसाद गिरी पुस 17 गते 2075 साल आनन्दबस्ती , ललितपुर

गजल राम्रो हुन्थ्यो चिनाजानी, नभएको भए ; तिम्रो मेरो कुराकानी, नभएको भए । (१) पैलो भेटमै आफनो जस्तो लागी मनैदेखि ; राम्रो हुन्थ्यो पानी-पानी, नभएको भए । (२) समयले टाढा -टाढा बनाएकै थियो ; फेरी भेट जाना-जानी, नभएको भए । (३) सबै मान्छे एकै ठानी ब्यवहार गर्ने ; राम्रो हुन्थ्यो सरल बानी, नभएको भए । (४) जिवन मरुभुमी तुल्य, हुदैन्थ्यो होला ; कालान्तरले अर्कै सानी, नभएको भए । आनन्दबस्ती,ललितपुर २०७५-१२- २

गजल मधुर वचन तर मन शीला रहेछ ; मन, बचन बिच फासिला रहेछ । (१) भत्काउने बालुवाको महलझै सम्बन्ध; था,छैन कसको यो फैसला रहेछ । (२) फुटायौ प्रेमको मुर्ती आफैले कुँदेको ; मन निर्दयी र बहुमन्जिला रहेछ । (३) सिकिदै छ जिउने क्रममा धैरै हजुर ; सम्बन्ध त चाहनाको काफीला रहेछ । (४) भन्नु केही छैन दुनियाको रितै यस्तै ; जिवन त जिउनुको सिलसिला रहेछ । आनन्द बस्ति , ललितपुर २०७५-१२-१०