गजल सधैं लथालिङे भयो ताल जिम्दगीको ; यस्तै भयो साथीहरु, हाल जिन्दगीको । (1) सधैं सधैं खेर गयो , मेहनतको धन ; खुट्याउनै गाह्रो पर्यो प्वाल,जीन्दगीको । (2) मन थियो हेरी राखौ, बैभव प्रकृतिको ; विधाताले राखनै बिर्स्यो झ्याल जिन्दगीको । (3) बोक्रा मात्र भोगिएछ, बाँच्ने सिलसिलामा ; कुन्नि कहाँ हराएछ , माल जिन्दगीको । (4) आवरणमा देखेको छु , समाज सेवीहरु ; सधैं भोका काढी राख्ने , र्याल जिन्दगीको । रचना: यज्ञ प्रसाद गिरी पुस 17 गते 2075 साल आनन्दबस्ती , ललितपुर