गजल १४८

छुट्याउने हामीलाई, सिमाना न बनाउनु ;

मुल प्रवाहमै छोड्नु, किनारा न लगाउनु ।

(१)

पवित्र यो प्रेम हाम्रो, कसरी भो खोटी आज;

आफ्नै मनलाई सोध्नु, किनारा न लगाउनु ।

(२)

जानेर वा नजानेर , त्रुटी  कतै भए भने ;

कारण् के हो भनी खोज्नु, किनारा न लगाउनु ।

(३)

दुखेको छ भने तिम्रो, कतै फूल सरी मन ;

प्रेमको आँचले सेक्नु , किनारा न लगाउनु ।

(४)

सहयात्रा तिमीलाई , रुचीकर  हुने भए;

सहयात्री बनाउनु  , किनारा न लगाउनु ।

(५)

बाँच्नुलाई यथार्तमा , अर्थपुर्ण बनाउन ;

ह्रदयको खुसी रोज्नु , किनारा न लगाउनु ।

रचना : यज्ञ प्रसाद गिरि

        आनन्दबस्ती, ललितपुर

         फागुन १९, २०६९ साल