गजल १४५

बिना कारण कुनै , अध्यारो भो यो देश;

नगद भए’नी , सधै उधारो भो यो देश ।

(१)

बैरीको दाऊ,  बुझ्न सकेनौ   हामीहरुले ;

षडयन्त्रकारीहरुको , तारो भो यो देश ।

(२)

धनि देशमा गरिब जनता भै बाच्नु पर्दा ;

सुकाईएको ढुग्ङे धारो भो यो देश ।

(३)

किन गर्नु ब्यर्थै  दोषारोपण आपसमा ;

हेर्दा-हेर्दै आज , कमारो भो यो देश ।

(४)

श्रोत-साधनको उपयोगको, योजना खै ?

मात्र रोग-भोकको , भकारो भो यो देश ।

(५)

आफ्नै मन र हातले,  ऊठाउनु पर्छ राश्ट्र ;

अपहेलित,उपेक्षित र,  पसारो भो यो देश ।

रचना : यज्ञ प्रसाद गिरि

        आनन्दबस्ती, ललितपुर