गजल ७०

तिम्लाई म त सानैदेखि , आफ्नै जस्तो देख्ने मान्छे;

कहिले काँहि जिस्किएर , बाटो पनि छेक्ने मान्छे ।

(१)

नचिनेझै तर्कि-तर्कि , हिड्न खोज्ने किन होला ?

म त तिम्लाई कबितामा मिसाएर लेख्ने मान्छे ।

(२)

कहिले काँही देखाउछ्यौ , बनावटी रिस पनि ;

तिम्रो मन्को गोप्यता’नि, बुझि दिन सक्ने मान्छे ।

(३)

साच्चै भन शिरमाथि , हात राखी नढाँटेर ;

कतै खोजी गर्दै छ्यौ कि ,आफैलाई छेक्ने मान्छे ।

(४)

यथार्तता बिर्सिएर , आदर्शमा बाँच्न खोज्दा ;

देखेको छु, आफ्नै जीवन,माटो सरी बेच्ने मान्छे ।

(५)

धोका होला मनको कुरा, लुकाएर बाँच्न खोज्दा ;

भनिन्छ नी आखिरमा काम लाग्छ आफ्नै मान्छे ।

रचना: यज्ञ प्रसाद गिरी

आनन्दबस्ती, ललितपुर