गजल लुटी आफ्नै सम्पन्नता, कंगाल तुल्याउँछौ ; जिन्दगीभर भर्मै-भ्रमको, पर्खाल ठड्याउँछौ । (१) समाजलाई चिरा पार्दै, पार्छौ टुक्का-टुक्रा; स्वार्थयुक्त राजनितिको, सञ्जाल फैलाउँछौ। (२) धनि-गरीब, ठुलो-सानो, जाती धर्म भन्दै ; समाजलाई फुटाएर , बबाल मचाउँछौ । (३) विकाशको मन्त्र जप्दै, विनाशतिर लाग्यौ; आफैलाई जाक्न आफै , खाडल बनाउँछौ । (४) मनभित्र द्रब्य लिप्सा , वासनाको भारी; अरु सामु अध्यात्मको बिगुल बजाउँछौ । (५) यो पाराले कहाँ हुन्छ ,उत्थान समाजको ? आउने पिढिलाई पनि, चण्डाल बनाउँछौ । रचना: यज्ञ प्रसाद गिरी आनन्दबस्ती, ललितपुर मंसिर १८ गते, २०७१ साल