मान्छे बनी जन्मेपछी, काम केही गर्नै पर्छ ; बाँचे जस्तो बाँच्नु पर्छ, एकै चोटी मर्नै पर्छ । (१) खानालाई बाँचेका त , सुगुरहरु छदै छन नि ; माँगी-लुटी खाने हैन, मेहनत पो गर्नै पर्छ । (२) थाक्नु पनि पर्ने अब, कति गर्छौ पाप कर्म ; मैले, उसले, अरु जस्तै, तिम्ले पनि मर्नै पर्छ । (३) झर्नु तल झरी सक्यौं , अब के नै बाँकी भो र ? संक्रमणको बेथितिले , छिट्टै डेरा सर्नै पर्छ । (४) नेता भन्दै आफैलाई , ठग्नु सम्म ठगी सक्यौ; तिम्ले तिम्रो ठाँउ चिन्छौ, अब तल झर्नै पर्छ । रचना: यज्ञ प्रसाद गिरी आनन्दबस्ती, ललितपुर चैत्र १५ गते, २०७१ साल