गजल फेरेझै भित्ते पात्रो, माया फेरिदो रै’छ; केरेझै प्रेमपत्र, बाचा केरिदो रै’छ । (१) आगो बलेकै रोज्यौ, तिम्ले पनि अरुझै ; दुखी भै बाच्नु पर्दा, बाटो मोडिदो रै’छ। (२) बद्ली रहेछ मान्छे, बद्ली रहेछ माया ; नाफा भयो भएन, गणना गरिदो रै’छ । (३) भन्नु त केही छैन, संसारको चलन् यो ; मान्नु छ तितो सत्य, तर मन् कुडिदो रै’छ। (४) अलपत्र जिन्दगी भो, एक्लो भएर बाँच्दा ; यात्रा तिमी बिनाको, खल्लो पो लाग्दो रै’छ। रचना: यज्ञ प्रसाद गिरी आनन्दबस्ती, ललितपुर कार्तिक २८ गते, २०७०