गजल मान्छे भई दैवलाई, साथी किन सम्झन्छौ; आफुलाई अरुभन्दा, माथी किन सम्झन्छौ । (१) लाखौ भक्तहरु सामु, सधै बोल्ने गरेका छौ ; कुनै खास भक्तलाई, राती किन सम्झन्छौ । (२) कुनै बेला लुकाउथ्यौ, आफ्नो पहिचान त्यही; कुरै पिच्छै आजभोली, जाती किन सम्झन्छौ । (३) हामीसंग छाट्ने गर्थ्यौ , आदर्शका कुरा सधै ; लाभ बाड्न भाई,छोरा, नाती किन सम्झन्छौ । (४) हिजोसम्म वर्ग शत्रु , भन्ने गर्थ्यौ तिनैलाई ; आँखा चिम्ली आजभोली, जाती किन सम्झन्छौ । रचना: यज्ञ प्रसाद गिरी आनन्दबस्ती, ललितपुर माघ ४ गते, २०७१ साल